از صادق هدایت پرسیدم: «آیا شما معتقد اید که خط فارسی باید عوض شود؟»
هدایت گفت: «چرا که نه؟ این چه تعصبی است که همه راجع به خط دارند؟ خط فقط وسیله­ی نوشتن و خواندن است. مگر زبان ما عربی است که حتما" باید به عربی بنویسیم؟ یک موقعی قدرت دست عرب­ها بود. آدم­های باسواد به خط عربی می­نوشتند، بدون این که عرب باشند کتاب به عربی می­نوشتند. حالا قدرت و علم دست خاج­پرست­ها افتاده است و اگر کسی واقعا" بخواهد به این علوم دست پیدا کند با خط لاتین بیش­تر سر و کار دارد. ولی مساله در این­جا چیز دیگری است؛ معلوم نیست که سرنوشت کتاب­های فارسی که به این خط نوشته شده چه خواهد بود. اساتید محترم که سر تلفظ هر کلمه با هم­دیگر دعوا دارند، مجبور می­شوند کلمات را با اصوات­شان بنویسند. ... لغات عربی را ما غالبا" با معنی و تلفظ غیرعربی مصرف می­کنیم. آن­وقت دست فضلا باز می­شود. به همین جهت خود این اشخاص کارشکنی می­کنند. می­ترسند دکان فضل­فروشی­شان کساد بشود و دیگر ندانند از چه راهی نان­شان را در بیاورند. روزی که بنا بشود خط را عوض بکنند باید کتاب­ها را به خط جدید بنویسند. برای این کار باید پهلوی بدانند، عربی بدانند، ترکی بدانند، تاریخ وضع لغات را در بیاورند ... مگر ترک­ها خط­شان را عوض نکردند؟ ... خط را به­تدریج باید عوض کرد ... اگر از حالا کم­کم شروع بکنند به چاپ کتاب به خط لاتین، بالاخره روزی می­رسد که بشود کاری جدی کرد، خط جدید را رسمی کرد.»*
__________________________________
* م. ف. فرزانه، «آشنایی با صادق هدایت» (تهران: نشر مرکز، چاپ ششم، 1385)، صص. 121- 119.

صبر، سوگواری، سکوت.